De religieuze kunst is van alle tijden en is zoals de profane kunst rijk aan uiteenlopende stijlen en interpretaties : klassiek of rebels, eenduidig of polyinterpretabel, helder of ingewikkeld, figuratief of abstract, tragisch of rustgevend. Elke kunstuiting sluit aan bij haar tijd. Ook de moderne religieuze kunst is ingebed in wat zich sinds de laatste eeuw maatschappelijk en in de geest van de mensen heeft afgespeeld.
De leerstellige en Bijbelse verbondenheid is de laatste decennia vervaagd en de kunst loopt sindsdien parallel met nieuwe theologische en exegetische verworvenheden. De formulering van een vergeestelijkt godsverstaan als ‘ground of being’ door Paul Tillich (1886-1965) en de ontmythologisering van het Nieuwe Testament (Rudolf Karl Bultmann, 1884-1976) zijn sleutelmomenten in dit proces. Kunst kan het onzegbare en ongrijpbare fragmentarisch zichtbaar maken. Deze collectie kunstwerken met religieuze of profane thema’s nodigt de ontvankelijke bezoeker dan ook uit te ontdekken dat er meer is dan het concrete of het zichtbare. Hier raken kunst en religie elkaar, beide peilen immers naar de inhoud van het bestaan. (Christian Wittebroodt)
